Drewno jest od wieków związane z rozwojem cywilizacyjnym człowieka. W czasach prehistorycznych wykorzystywane było do produkcji pierwszych narzędzi. Służyło również jako broń. Było budulcem szałasów, domostw i warowni. Jako materiał palny dawało ludziom światło i ciepło.

Wraz z rozwojem cywilizacji powstawały nowe technologie i materiały. A jednak znaczenie drewna w życiu człowieka nie zmieniło się. To surowiec cenny i potrzebny. Nie znaleziono dotąd idealnego substytutu drewna. Nic więc dziwnego, że w każdym momencie znajdziemy w swoim otoczeniu wyroby i elementy z niego wykonane.

Zapotrzebowanie na ten surowiec ciągle rośnie. Choć w przeszłości ludzie bezwzględnie eksploatowali i karczowali lasy, drewna nigdy nie zabrakło. W przeciwieństwie do innych bogactw naturalnych, takich jak ropa czy węgiel, zasoby drewna przy prawidłowej gospodarce leśnej nie ulegają wyczerpaniu. Drewno jest bowiem wyjątkowym surowcem, który jest w pełni odnawialny.

Fenomen drewna związany jest także z korzyściami, jakie odnosi człowiek w procesie jego hodowli. Drewno przyrasta, wiążąc z atmosfery dwutlenek węgla. Dzięki temu uwalniany jest do atmosfery życiodajny tlen, potrzebny do oddychania żywym organizmom.

Kolejnym plusem drewna jest to, że ulega biodegradacji. Coraz większym problem wielu państw świata są tony odpadów m.in. z tworzyw sztucznych. Ich utylizacja jest bardzo kosztowna, a rozkład naturalny przewidziany jest na setki lat. Tymczasem drewno ulega naturalnemu rozkładowi. Dodatkowo, rozkładając się, stanowi źródło pokarmu dla wielu przedstawicieli flory i fauny.

Drewno znalazło w życiu człowieka ponad 30 tysięcy zastosowań. Nie ulega wątpliwości, że ta liczba będzie rosła wraz z rozwojem cywilizacji człowieka. Mimo upływy lat wciąż jest to surowiec modny i przyjazny człowiekowi. Najlepiej czujemy się, gdy otacza nas materiał naturalny – drewno. Jego kolor, faktura i ciepło ciągle znajdują uznanie u architektów, projektantów.