Utworzone zostało ono z dawnych lasów państwowych, tj. uroczysk: Wymysły, Wilczy Kąt, Gródek i Czekanów o ogólnej powierzchni 247,89 ha, co stanowiło zaledwie 3,88% całej powierzchni nadleśnictwa oraz z lasów upaństwowionych w wyniku reformy rolnej na podstawie dekretu PKWN z dnia 6 września 1945 roku. W skład nadleśnictwa weszły lasy z majątków: Przeździatka, Repki, Kurowice, Kupientyn, Sabnie oraz innych, mniejszych.

Na północy obecnych terenów nadleśnictwa powstało wtedy drugie nadleśnictwo z siedzibą w Kosowie Lackim. Przejęło ono w posiadanie rozległe lasy prywatne majątków w Ceranowie i Sterdyniu: lasy ceranowskie i puszczę sterdyńską. Były to duże (ponad 2500 ha), dobrze urządzone lasy. Należy przypuszczać, że w skład tego nadleśnictwa wchodziły też obszary po byłych obozach w Treblince oraz część lasów z obecnego Nadleśnictwa Łochów.

Leśnicy z majątku w Korczewie z rodzinami. Fot. archiwum Nadleśnictwa Sokołów

W archiwaliach nie zachowała się dokładna data przyłączenia Nadleśnictwa Kosów do Nadleśnictwa Sokołów, ale należy przypuszczać, że działo się to już na przełomie lat 1945 i 1946.

Pod koniec lat 50. wybudowano nową siedzibę Nadleśnictwa Sokołów, którą postawiono przy ul. Kupientyńskiej. Budynek nadleśnictwa powstał z rozbiórki drewnianego kurpiowskiego dworku z miejscowości Podgórze.

Rozległe i niedostępne lasy nadbużańskie były w stuleciach XIX i XX miejscem, gdzie ukrywali się, walczyli i ginęli powstańcy, partyzanci i „żołnierze wyklęci". Na szczególną uwagę zasługuje miejsce w lesie przeździeckim pamiętające powstanie styczniowe. Na niewielkim wzniesieniu obok Siwego Bagna rośnie do dziś Siwy Dąb. Mieściła się tu kuźnia powstańcza, gdzie osadzano kosy na sztorc. 1 marca 1863 roku obóz powstańczy otoczyli kozacy. Głównym siłom pod dowództwem Jana Matlińskiego udało się przebić, ale kilku wziętych do niewoli powstańców powieszono na dębie.

  
"Siwy Dąb" dąb na którym powieszono kilku powstańców 1.03.1863r. Leśnictwo Przeździatka. Fot. archiwum Nadleśnictwa Sokołów

W leśnictwie Holendernia, pośród bagien, w czasie II wojny światowej znajdowała się baza partyzancka na Studziankowych Grądach – Pięknym Wzgórku. Oddział ten pod dowództwem porucznika Lucjusza Gawrysia ps. „Ryś" stoczył podczas realizacji akcji „Burza" jedną z większych w tym rejonie bitew pod Jagodnikiem w dniu 28 lipca 1944 roku. W lasach nadleśnictwa wiele jest samotnych krzyży i mogił osób poległych za Polskę.